Biskup Roman, którego istnienie zostało odnotowane przez Jana Długosza w jego "Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae", jest postacią tajemniczą i owianą niepewnością w kontekście historycznym Polski XI wieku. Roman miał być biskupem Sandomierza, co jest szczególnie interesujące, gdyż wówczas w Sandomierzu nie istniała formalna diecezja łacińska, a także nie ma dowodów na istnienie diecezji bizantyjsko-ruskiej. To prowadzi do przypuszczeń, że Roman mógł być biskupem obrządku cyrylometodiańskiego, co oznaczałoby, że Sandomierz w tamtym okresie mógł być ważnym centrum chrześcijaństwa wschodniego na ziemiach polskich. Wzmianka o biskupie Romanie w kronice Długosza została później częściowo usunięta, co sugeruje, że informacja ta mogła być niezgodna z ówczesnymi poglądami kościelnymi lub politycznymi. Współczesne techniki pozwoliły jednak na odczytanie tego zapisu. Dodatkowo, obecność i działalność biskupa Romana wpisuje się w szerszy kontekst misji cyrylo-metodiańskiej, k